W niedzielę, 13 pażdziernika w Tarragonie, w Hiszpanii będzie miała miejsce Uroczystość Beatyfikacyjna 23 Męczenników, Misjonarzy Klaretynów z Siguenza, Fernan Caballero i Tarragony. Należą oni do grupy Męczenników XX wieku. Wszyscy, zgodnie z hasłem uroczystości beatyfikacyjnych, byli nieugiętymi i dzielnymi świadkami wiary. Umierając przebaczyli swoim prześladowcom, dlatego byli męczennikami Chrystusa, który wisząc na krzyżu przebaczył swym oprawcom. Kościół, świętując ich wspomnienie i prosząc o ich wstawiennictwo, chce być siewcą życzliwości i pojednania. Ci męczennicy, jako wzory wiary, miłości i przebaczenia, pomogą nam wyznawać w całej pełni i odważnie wiarę w Chrystusa.

Grupa Męczenników Klaretyńskich, których Kościół pragnie ogłosić Błogosławionymi, a których pragniemy wspomnieć i uczcić dzisaij, to;

 - o. Jose Maria Ruiz Cano - kapłan zamordowany 27 lipca 1936 roku na górze Otera, niedaleko miasta Siguenza,

 - 14 kleryków, rozstrzelanych na torach kolejowych w pobliżu miejscowości Fernan Caballero,

 - brat zakonny Felipe Gonzalez, który oddał życie w bramie cmentarza 2.10.1936

 - dwóch ojców i pięciu braci zakonnych, Męczenników z Tarragony

O. Jose Maria Cano, był przełożonym w Niższym Seminarium Misjonarzy Klaretynów w Prowincji Betica, do której należała Siguenza. Przed obrazem Niepokalanego Serca Maryi ofiarował swe życie, wypowiadając słowa dobrze zapamiętane przez licznie zebraną grupę młodych klaretynów: Matko, jeśli pragniesz złożenia ofiary, oto jestem. Wybierz mnie, ale nie pozwól by cierpieli ci niewinni, którzy nikomu nic złego nie uczynili. I tak się stało. Był on jedynym, który poniósł śmierć w tych dniach. Wszyscy młodzi klaretyni bez wyjątku zostali ocaleni.

Grupa 14 kleryków, po wyrzuceniu ich z Seminarium z Zafra, szukała schronienia w Ciudad Real, miejsca wtedy najbezpieczniejszego. Ale wobec sytuacji, w jakiej miało się znależć to miasto, przełożeni zrozumieli, że to miejsce również nie zagwarantuje ochrony. Zatem, zamiast trzymać się fałszywych obietnic bezpieczeństwa, postanowili przenieść tę grupę 14 kleryków do Madrytu. Kiedy tylko zaczęli podróż, już na stacji w Ciudad Real zostali rozpoznani, pomimo, że byli w zwykłych ubraniach. Na pierwszej stacji, niedaleko miejscowości Fernan Caballero, milicja przeklinając i grożąc im śmiercią, zmusiła ich do opuszczenia pociągu. Kiedy znależli się na ziemi i umieszczeni między drugim i trzecim torem, seria pocisków zakończyła ich życie, wśród okrzyków: Niech żyje Chrystus Król! Niech żyje Serce Maryi. Było to 28 lipca 1936 roku.

Należy, do tej grupy dodać brata Felipe Gonzalez, który został zabity 2 pażdziernika 1936 roku w bramie cmentarza, również w Fernan Caballero.

Kim są męczennicy?

     W Kościele najbardziej cenionym skarbem jest świadectwo męczenników. Od początków pierwotnego Kościoła męczeństwo było otaczane szacunkiem, jako najwyższą posługę, jaką można spełnić. Męczennikiem jest osoba, która "akceptuje śmierć przez wiarę, w wolności i świadomej rezygnacji" (K. Rahner). Ofiara męczeńska jest zachwycająca dla kogoś, kto ma czyste oczy. Nie ma jednej formy męczeństwa. Nasi Męczennicy Klaretyńscy zginęli w różnych okolicznościach. Pomimo tej różnorodności, dostrzegamy pewien element wspólnoty; Męczeństwo każdego z nich odzwieciedla sens śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Tak wypełniają się prorocze słowa Jezusa; "Jeśli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować" (J15,20).

Należy przypomnieć, że w czasie prześladowań w Hiszpanii w roku 1936, nasi Męczennicy nie należeli do ruchu oporu, nie nosili broni ani nie zginęli w walce. Nie byli też fanatycznymi rewolucjonistami pociągniętymi przez nowe ideologie; ani również nie bronili się przemocą w sytuacji zagrożenia. Jak zaznaczył to Papież Benedykt XVI, ich świadectwo nie ma przesłania społeczno - rewolucyjnego, jak na przykład śmierć Spartakusa. Podobnie i Jezus nie był bojownikiem o wolność polityczną, w przeciwieństwie do Barabasza. Śierć Jezusa wprowadza nas w spotkanie z Bogiem żywym, przemieniającym wewnętrznie życie i świat. Oto jedyna i odważna motywacja, która utrzymywała ich mocnymi do końca.

Nasi Męczennicy z Fernan Caballero otrzymali najwyższy dar upodobnienia się do Pana Jezusa, który przelał swą krew z miłości do wszystkich, nawet oprawców. Oni również oddali życie za tych, którzy ich go pozbawili. To powód dla którego przyjęli męczeństwo. W ten sposób przezwyciężli nienawiść, przemoc, pragnienie zemsty i paradoksalnie śmierć zaowocowała życiem.

" Męczeństwo jest najwyższym świadectwem złożonym prawdzie wiary; oznacza ono świadectwo aż do śmierci. Męczennik daje świadectwo Chrystusowi, który umarł i zmartchwywstał, z którym jest zjednoczony przez miłość. Daje świadectwo prawdzie wiary i nauki chrześcijańskiej" ( Katechizm Kościoła Kataolickiego pkt. 2743). Moglibyśmy zapytać: Czy ci chłopcy czuli lęki przed śmiercią? Jakże naiwni są ci, którzy myślą,że wiara jest morfiną na strach przed śmiercią. Któż, nawet wiedząc o lepszym życiu w Niebie, nie czuje strachu przed śmiercią? Jak ją przezwyciężać, kiedy wnętrze drży wobec nieuniknionego rozstrzelania? Nasi Męczennicy z Fernan Caballero byli zakonnikami i misjonarzami, ale byli też ludżmi. Ich strach i wątpliwości to potwierdzają. Nie byli nieczułymi herosami. Ich wielkie ideały nie odrywały ich od naszego pięknego świata, ale również pokazywały w ich duszach " największą miłość".